"Hoe ver je gaat heeft met afstand niets te maken"
Nog even dobberen we in de haven van Vlieland in een volgepakte zeekajak, alle belangrijke spullen binnen handbereik. Wanneer instructeur Nico de marifoon pakt om onze route door te geven weten we dat we aan de slag moeten. "Brandaris hier de kajakvaarders, we steken van Vlieland haven over naar Harlingen". Waarop een frisse vrouwenstem uit de verkeerstoren antwoord: "Kajakvaarders, begrepen, wilt u zich melden bij aankomst?" "Zeker, we verwachten er met hoogwater te zijn". "Goede vaart".
Na een week samen op Vlieland te hebben gevaren gaan we dan eindelijk een echte tocht maken. We steken met 8 vaarders over. De vorige avond hebben we deze tocht voorbereidt. Er is genavigeerd, bruine boterhammen met wat extra kaas erop gesmeerd. De sfeer is als een jongensboek. Er zullen vier vaarders met de veerboot gaan. Net zo ver, drie keer sneller.
Aan het begin van de week hebben we elkaar leren kennen en de doelstellingen van deze week besproken. Die variëren van kennismaken met de zee tot het ontdekken van de grenzen, mentaal en fysiek. Voor veel mensen de kern van hoe zij de kanosport beleven.
Uiteraard grijpen een aantal van de medevaarders ook de mogelijkheid aan om certificaten te halen, kajakvaardigheid-A en de kajak-veiligheidstest. Een intensief programma van technieken en theorie. Niet overbodig want kajakvaren op zee betekent dat je in een relatief onvriendelijke omgeving jezelf en anderen zult moeten redden. En wat een gemakkelijke manier van voortbewegen lijkt wordt onder invloed van wind en stroming een sport met vele variaties in peddelslag, houding en gebruik van de boot. Dus wordt er gedurende de week getraind op steunen, peddelslagen en reddingen. In de avonduren koken en eten we gezamenlijk om ons daarna weer te buigen over navigatie, veiligheid en vaarreglement.
Uiteraard gaan de gesprekken ook over andere thema’s, dat kan niet anders met willekeurig bij elkaar gekomen mensen in twee huisjes op Vlieland. Alle twaalf hebben we iets te melden, naast onze liefde voor de kajak delen we ervaringen en verhalen over varen en het leven.
Wanneer de week vordert maken we meer mee, van het relatief rustige bezoek aan de vogelhut achter de Richel tot avonturen in de wals. We stunten in de branding, surfen op de tidal race en trotseren windkracht 7. Lang niet gek voor een eerste weekje. Zoals eerder gezegd de grenzen worden opgerekt en de scheidslijn tussen oefenen en werkelijk redden vervaagt. Als we dan allemaal weer veilig op het strand liggen met een kopje thee en een boterhammetje in de hand dan lijkt de zee zich er dit keer weer bij neer te leggen. We hebben zeewaardige boten en die weten we op het water te houden.
En dat is het verhaal van onze week. De zee, de Waddenzee is mooi. Waar zij zich als een spiegeltje voor je neervlijt zodat je rustig naar de overvliegende lepelaars kunt kijken kan zij zich ook van een hele andere kant laten zien. Dan slaan er golven over je boot, je krijgt een pak voor je donder en weet weer waar je staat. Wij zijn kleine bootjes, slechts op bezoek. Maar wel in een van de mooiste natuurgebieden die ik ken.
Mark Dees
donderdag 20 juli 2017
