Zaterdag 31 januari was onze wintertocht rond de Roggeplaat. De Roggeplaat ligt in het noordoosten van de Oosterschelde. Aan de westzijde ligt tussen de plaat en de dam het Oliegeultje. 's Zomers mag je niet door dit geultje varen, omdat er zeehonden zouden rusten. Inmiddels vinden die het daar te saai en zijn ze verhuisd. En nu is het geultje zover verzand dat er alleen nog maar kano's doorheen kunnen.
Er zijn wel plannen om het geultje uit te diepen en iets verder van de dam af te leggen, maar dat kost 10 miljoen, dus voorlopig is het geultje alleen voor ons.
We beginnen de dag met het testen van mijn nieuwe busje. Knus zitten we met z'n vieren achterin en bestuderen de kaart. Die test is geslaagd en ook het omkleden in het busje werkt. Iedereen kleedt zich in de droogpakken die
Zeekajak.NL deze dag er bij levert. Daarna stopt het met regenen en kunnen we instappen. In de winter is het belangrijk om geen natte (en koude) voeten te krijgen, zelfs niet al heb je waterdichte sokken aan je droogpak. Dus stapt iedereen op het strand in en schuif ik de kajaks het water in.
De boeien die het oliegeultje afsluiten en op de kaart staan, zijn er nu niet. Het is alleen zaak om niet door de boeienlijn te varen die het gebied voor de dam aangeeft. Maar dat is niet zo moeilijk want we hebben inkomend water. Dat duwt ons zelfs iets de plaat op, want opeens is er nog maar 50 cm water. De plaat zelf is niet afgezet met boeien en je moet dus maar weten waar je wel en niet mag varen. Na een tijdje zijn we aan de andere kant van de plaat en krijgen we wind en stroom mee. We houden een drijfpauze want dat was nou eenmaal zo gepland en we zitten precies op planning. We zetten onze scheggen in het drijfvlotje uit in de hoop dat we met de wind in de rug blijven liggen; dat werkt lijkt het.
Inmiddels is de stroom er uit en dat is handig, want we ronden de oostpunt op weg naar de schelpenbult. Daar is het altijd nog mooier pauzeren dan op een zandplaat: een heuvel van alleen maar schelpen die iedere winter van vorm verandert, maar wel altijd boven water blijft. We trekken onze
overzised jassen aan om het tijdens de pauze niet koud te krijgen, maar na drie kwartier moeten we toch echt weer bewegen.
Mijn handen hadden niet veel kouder moeten worden anders kon ik misschien mijn kanomoffen niet meer aan krijgen. We hebben wel weer stroom mee, maar wel de wind tegen en die compenseren elkaar. Het tempo is er wel een beetje uit, maar dat geeft ons de kans om van de schitterende luchten te genieten en foto's te nemen.
Precies volgens planning komen we weer in Burghsluis aan. Dit was een dagtocht en daar hadden we ons ook op ingesteld. Ik moet er nu niet aan denken dat ik op een onbewoond eiland sta en mijn tent moet opzetten, laat staan dat ik me daar moet omkleden en halverwege een kniediep moet nemen. Maar als je je daar op instelt voordat het weekend begint is dat ook wel te doen.
Wintervaren en winterkamperen hebben zo hun charme. Het kan heel zonnig weer zijn, of zoals nu wisselvallig met mooie luchten, of mooie surfgolven als het hard waait. Kamperen in de winter is ook mooi. Je ziet je brander snorren en later het kampvuur knapperen. En een wandeling op een onbewoond eiland in het pikkedonker is altijd gaaf. Zeker als je een kudde paarden op je af hoort komen.
Probeer het ook eens. We hebben nog dagtochten en kampeerweekenden op het programma staan. Je kan onze droogpakken uittesten en andere winterspullen die je niet hebt kun je ook lenen.
21-22 februari is ons volgende weekend, twee dagen zwerven op de Grevelingen, zie ook onze
vaarkalender.
Nico Middelkoop
